فاطمه سادات آرامی - دانشجوی دکترای معماری ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران

مسکن یکی از فضاهای حیاتی است که با توجه به ویژگی هایش می تواند موجب تعالی ابعاد وجودی انسانگردد. در خلق این فضا علاوه بر توجه به استانداردهای فیزیکی و نیازهای فیزیولوژیکی، می بایست تمایلاتروحی انسان ها نیز مد نظر قرار گیرد. افزایش و ارتقای سطح کیفی در امر مسکن و شناسایی عوامل موثرومرتبط با سلامتی و به عبارتی تامین کننده های سلامت در این حوزه امری ضروری است. در نظر گرفتننیازها، احساسات، روحیات، امنیت شخصی، محیط و روابط اجتماعی استفاده کنندگان، نه تنها موجب بهبودسطح زندگی ساکنین در سطح فیزیکی و کمی مسکن خواهد شد، بلکه تامین این نیازها باعث ایجادرضایتمندی و آرامش در استفاده کنندگان مسکن و در نهایت جامعه خواهد گردید. این مقاله سعی در یافتنروشی جهت توجه به عوامل سلامت روان با تاکید بر ویژگی های نامحسوس، به عنوان یکی از عناصر افزایشکیفیت در امرمسکن و افزایش حس تعلق به آن دارد. در این پژوهش با استفاده از روش پژوهش اسنادی ومطالعات کتابخانه ای، به بررسی اهمیت نقش احساس در طراحی مطلوب تر مسکن پرداخته خواهد شد و درنتیجه سعی می شود با درک توجه به این مقوله در طرح های معماری، پویایی و آرامش در مجموعه هایمسکونی بیش از پیش ایجاد شود و در نهایت موجب پایداری اجتماعی مجموعه های مسکونی، افزایش حستعلق و دلبستگی به مکان و در نتیجه ایجاد حس مطلوب تر و سلامت روان ساکنین گردد.

رابطه معماری وعوامل نامحسوس، حس تعلق به مکان، ، معماری و سلامت روان، رابطه سلامت روان و عوامل نامحسوس