حسین اردلانی - استادیار گروه فلسفه و هنر، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، همدان، ایران
پریسا اللهمرادی - دانشجوی دکتری تخصصی معماری، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، همدان، ایران
سعید جامه بزرگ - کارشناسی ارشد مهندسی معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، همدان، ایران

شرط ضروری رویداد زیستن است؛ جهان زیست باید در قالب زبان معماری به اجرا درآید و تحقق یابد رویداد گسستی است در پیوستگی تجربه های تاریخی فرد، رویداد بنا به تعریف امری است بی زمان. رویداد زمان (بی پفت وبست) است. از این چشم انداز، رویداد هیچ نقطة آغاز روشن و قطعی و هیچ پایان مشخصی ندارد. گرچه برخی ممکن است ادعا کنند که اهمیت یک رویداد را باید به لحاظ کمی سنجید (به عنوان مثال، از این طریق که چند نفر تحت تأثیر آن رویداد قرار گرفته اند) ولی در کنار توجه به معیارهای کمی، نباید اهمیت شاخص های کیفی را نیز نادیده گرفت. از سویی دیگر معانی آنان معماری و خاستگاه آن با توجه به نظریات مختلف مشخص می گردد. در این تحقیق سعی بر آن است به بررسی مفهوم رویداد و تأثیر آن در معانی معماری معاصر پرداخته شود. در ا ین راستا نظر اندیشمندان پساساختار گرا نظیر دلوز، دریدا و برنارد چومی و ... در مورد مفهوم رویداد و معماری قابل تأمل است. لذا روش تحقیق این مقاله بر اساس روش توصیفی- تحلیلی و استدلال منطقی پایه ریزی شده و مبتنی بر بررسی و تحلیل اطلاعات کتابخانه ای، مقایسه، تفسیر و نتیجه گیری از آنهاست و هدف اصلی آن است که بتوان با کنکاشی در معانی معماری، خود معماری را به عنوان رویدادی در عصر حاضر مطرح و آنرا در اندیشه پساساختارگرایان جستجو کرد.

رویداد، معانی معماری، ساخت شکنی، اندیشه پساساختارگرایان