مازیار صفرپور - دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی مجتمع آموزش عالی لارستان

در جامعه های بعدی، شهرها را می توان به مکان های بی فایده تشبیه کرد، بدان جهت که جامعه های بعدی را بر پایهباور بسیاری از برنامه ریزان و متخصصان باید جامعه های شهرنشین به حساب آورد. بر این اساس می بایست شرایط رابرای تبدیل شهر ها به مراکز رشد و پویایی اقتصادی و اجتماعی فراهم ساخت. همان گونه که محدوده داخلی زیست آدمی(خانه) همواره از زیبایی برخوردار بوده است، محدوده بیرونی (شهر) زیست را هم باید به مکان های زیبا و دارای کیفیتبصری درخور تبدیل کرد. منظر شهری با ابعاد مختلف کالبدی، عملکردی، معنایی خود از اهمیت و جایگاه خاصی درسازمان بصری شهری و کیفیت فضاهای شهری برخوردار است. منظر شهری را می توان از اجزای ارزشمند ماهیت شهر ورکن حقیقی تاثیرگذار بر تصویر ذهنی شهر ها به حساب آورد. منظر شهری از زمان سابق تاکنون به عنوان ابزاری دردستیاری دولت ها و حکومت ها قرار داشته است تا دولت ها و حکومت ها به کمک آن امکان حضور افراد و مسافران درشهر را افزایش دهند. در این مقاله، هدف، سنجش عوامل موثر در زیبایی منظر شهری است. نگرش به این مسئله بویژهدر ایران، به سبب رشد فوری جمعیت در چند دهه جدید، روند شتابان ساخت ساز بدون نگرش به ملاک های زیباییشناسانه، گسترش سریع مراکز تخصصی و رشته های نوین اهمیت بیشتری داشته است. مولفه های مربوط به رفتار هایاجتماعی در ساعات روز و شب و چکونگی نور پردازی محیط، بهره گیری از گوناگونی رنگ در محیط، سرزندگی گسترههای عمومی، نظافت و پاکسازی بستر شهر، ساماندهی بافت های فرسوده، ساماندهی بیلبورد های تبلبغاتی، ساماندهیمبلمان شهری، بکارگیری مدیران زیبا ساز، و... بیشترین اثر بخشی را بر زیبایی منظر شهری داشته اند.

شهر، برنامه ریزی شهری، منظر، منظر شهری، زیبایی شناسی