محسن خوشفر - استادیار گروه حدیث جامعه المصطفی العالمیه، قم
منصوره باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته تفسیر علوم قرآن و عترت اصفهان

این نوشتار تلاشی است برای معناشناسی واژه «ذنب» در آیه دوم سوره فتح، ضرورت پرداختن به این پژوهش این است که کلمه ذنب در بیان مفسران و مترجمان معانی متفاوتی دارد به خصوص راجع به کلمه ذنب در آیه دوم سوره فتح تفسیرهای متعددی از سوی مفسران فریقین نقل شده است. برخی از این معانی عصمت رسول اکرم ص را زیر سوال برده است و تأیید صدور گناه از حضرت رسول یا ترک اولی به حضرت را نسبت داده اند و چنین اغعان کرده اند که عصمت انبیا صرفاً در محدوده دریافت و ابلاغ وحی است و حتی انبیا هم می توانند دچار خبط و خطا گردند. با توجه به مطالب مذکور در این جستار کوشش شده است به روش تحلیلی و توصیفی، ذنب منسوب به پیامبر مورد بررسی قرار گرفته و صحت و سقم آن واکاوی شود، لذا می توان بیان کرد بهترین قول درباره معنای ذنب معنای مرتکزآن نیست بلکه همان تبعات و پیامدهای رسالت رسول اکرم معنای ذنب خواهد بود نتیجه اینکه این گناهان، گناهان واقعی نبود، بلکه گناهانی بود پنداری و در افکار مشرکان و در باور آنها، بدیهی است این نه تنها گناه نبود، بلکه حمایت از مظلوم بود، ولی از دریچه چشم فرعونیان گناه محسوب می شد.

ذنب، غفران، سوره فتح، پیامبر اکرم ص، ما تقدم و ماتاخر