علی ناصری پبدنی - دانشجوی مهندسی کامپیوتر دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال

مساله هوش به عنوان یک ویژگی اساسی که تفاوت فردی را بین انسانها موجب می شود، از دیرباز مورد توجه بوده است. زمینه توجه به عامل هوش را در علوم مختلف میتوان مشاهده کرد. برای مثال زیست شناسان ، هوش را به عنوان عامل سازش و بقا مورد توجه قرار دادهاند. فلاسفه بر اندیشه های مجرد به عنوان معنای هوش و متخصصان تعلیم و تربیت ، بر توانایی یادگیری تاکید داشته اند.در مقاله ای معتبر که در سال 1904 منتشر شد «چارلز اسپیرمن» روان شناس بریتانیایی ، نخستین کوشش برای تحقیق در ساختمان هوش را با روش های تجربی و کمی تشریح کرد. پیدایش مقیاس هوشی بینه سیمون ، در سال 1904 و به دنبال آن تهیه و استاندارد شدن مقیاس استنفرد _ بینه ، در سال 1916 در امریکا ، از فعالیت های اولیه به منظور تهیه ابزار اندازه گیری هوش بوده است. البته در سال 1838 «اسکیرول» به منظور تهیه ضوابطی برای تشخیص و طبقه بندی افراد عقب مانده ذهنی ، روش های مختلفی را آزمود و به این نتیجه رسید که مهارت کلامی فرد بهترین توانش ذهنی اوست. جالب آن که بعدها نیز مهارت کلامی از عوامل اساسی توانش ذهنی شناخته شد و امروز نیز محتوای اکثر تست های هوش را مواد کلامی تشکیل می دهد. روش تحقیق در این مقاله کتابخانه ای می باشد

هوش مصنوعی, مهندسی کامپیوتر, انسان و هوش مصنوعی