سیدمحمدعلی مصطفوی
ندا قمری
سجاد صالحی

بحران ناکارآمدی و کمبود بودجه ی دولتها موجب تغییر دیدگاه بخش عمومی در دهه های اخیر و افزایش بکارگیری پروژه های BOT برای تامین تسهیلات عمومی شده است. دورهی امتیاز این پروژه ها در ارزش گذاری پروژه برای طرفین قرارداد از اهمیت بالایی برخوردار است. ولی به طور معمول به دلیل طولانی بودن دوره ی ساخت و بهرهبرداری پروژه، عدم قطعیتها و ابهام های مالی پروژه افزایش یافته و کار تعیین دوره ی امتیاز دشوار خواهد شد. در این پژوهش سعی میشود با رویکرد فازی و تصادفی به صورت توامان به پیشبینی عدم قطعیت های موجود و بهینه سازی دوره ی امتیاز قرارداد BOT پرداخته شود. از این رو ابتدا سناریوهای محتمل دوره امتیاز تعریف و جریانهای نقدی ورودی و خروجی پیشبینی و NPV سنتی (قطعی) هر سناریو محاسبه میشود. پس از آن با استفاده از مطالعات ترافیکی و نظر کارشناسان، پارامترهای شبکه دوجمله ای به صورت فازی تعریف میگردد. سپس شبکه دوجمله ای ترسیم و نتایج بدست آمده فازیزدایی میشوند تا مقدار NPV فازی-تصادفی هر سناریو بدست آید. مقایسه نتایج نشان میدهد که مقدار NPV با توجه به ارزش تضمین های دولتی در این روش افزایش مییابد. در مطالعه موردی انجام شده، مدت دوره امتیاز بهینه با در نظر گرفتن منافع طرفین قرارداد، 2 سال نسبت به دوره امتیاز بدست آمده از روشهای قطعی کاهش یافته است.

دوره امتیاز، ارزش خالص فعلی (NPV)، قرارداد BOT، عدم قطعیت، تضمین های دولت، اختیارهای واقعی، شبکه دوجمله ای، منطق فازی