ماجده خسروی لاریجانی - کارشناسی ارشد، دانشگاه اردکان

دیابت یک اختلال متابولیک و مزمن است و در اثر کمبود هورمون انسولین که به وسیله سلول های بتای لوزالمعده تولید می شود وبرای ورود قند به داخل سلول های بدن ضروری است، ایجاد می شود. اگر چه بیماری های مزمن علل متعددی دارند. ولی هیچ تردیدیوجود ندارد که رفتار و سبک زندگی فرد، قویاً در ابتلا به آنها دخالت دارد. از این رو به منظور افزایش انگیزه در جهت بهبود سبکزندگی و افزایش سازگاری روانی- اجتماعی در بیماران دیابتی، لازم است که به وضعیت روانشناختی آنها بیشتر توجه شود تا بتوانند سبک زندگی خود را تغییر دهند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان های روانشناختی در بهبود سبک زندگی کودکان و نوجوانانمبتلا به دیابت با توجه به کمبود و فقدان انگیزه در آنها می باشد. روش مطالعه تحلیلی- توصیفی به صورت مرور پیشینهی موجود می- باشد. در این مطالعه در مورد فقدان انگیزه برای بهبود سبک زندگی در کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت و تاثیر افزایش آن درافزایش خود مراقبتی در این افراد و در پایان در مورد اثربخشی درمان های انگیزشی بحث خواهد شد.

درمان روانشناختی، کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت، انگیزش، مدل اطلاعاتی- انگیزشی- مهارت رفتاری، فعال سازی رفتاری