علیرضا لطفی - کارشناس ارشد مشاوره و راهنمایی خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینی شهر
محمدمسعود دیاریان - دکتری مشاوره و راهنمایی خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینی شهر
محمدرضا ایروانی - دکتری مشاوره و راهنمایی خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینی شهر
سیداسماعیل موسوی - دکتری مشاوره و راهنمایی خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینی شهر

ازدواج اساسی ترین و مهمترین رابطه انسانی توصیف شده است، چرا که ساختار اولیه برای تشکیل یک رابطه خانوادگی را فراهم و تولید نسل را میسر می سازد. شناخت عوامل مؤثر بر کارآمدی زوجین می تواند گامی هم در توانمندسازی خانواد مهمترین نهاد بنیان اجتماعی باشد. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی شفای کودک درون بر افزایش کیفیت رابطه زناشویی در زنان شهر اصفهان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز خدمات روانشناختی و مشاوره شهر اصفهان در تابستان سال 1396 تشکیل دادند، که 32 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس برای این مطالعه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه تحت آموزش شفای کودک درون قرار گرفتند و گروه گواه در طول این مدت در انتظار درمان ماندند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه کیفیت ادراک شده از ابعاد روابط زناشویی، فلچر بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج تحقیق و تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش شفای کودک درون بر افزایش کیفیت رابطه زناشویی در حالت کلی و بر زیرمقیاس های رضایت، صمیمیت، اعتماد و شور و هیجان جنسی مؤثر است (P>0.05)، اما بر عشق و تعهد تأثیر معناداری نداشت. بنابراین، یافته های این مطالعه بر اهمیت روش آموزش شفای کودک درون به عنوان یکی از راه های افزایش کیفیت رابطه زناشویی تأکید دارد.

شفای کودک درون، کیفیت رابطه زناشویی، زنان