فائزه حسینی - کارشناسی ارشد مهندسی معماری منظر، گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس، تهران، ایران
محمدرضا درودی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران

در دوران معاصر با رشد جمعیت شهرنشین و پیچیده تر شدن ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی شهر، افزایش تضادها و نابرابریهای اجتماعی از یکسو و انحرافات و کج رویهای اجتماعی از سویی دیگر سبب نزول امنیت در محیط های شهری شده است. بطوریکه امروزه ناامنی در محلات مسکونی بعنوان یکی از دغدغهای مدیریت شهری شناخته می شود.امنیت به عنوان یکی از شاخص های دستیابی به کیفیت زندگی، مفهومی است که تاثیر فراوانی بر سطح رضایتمندی مسکونی خانوار و جابجایی ساکنان از محله های مسکونی شان دارد. بدین منظور هدف از نگارش این پژوهش اولویت بندی سیاست های موثر بر افزایش امنیت شهری در محله شهر ری است. محدوده مورد مطالعه بدلیل وجود برخی از مشکلات مانند تراکم بالای جمعیتی، وجود بافت های مساله دار مانند بافت های فرسوده و اسکان های غیر رسمی و غیره دارای مشکلاتی زیادی در زمینه امنیت شهری می باشد، که بعنوان نمونه مورد بررسی قرار می گیرد. نوع پژوهش بر اساس ماهیت از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد که در تبیین ادبیات و پیشینه تحقیق و ارائه مدل از مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی بهره برده شده است. همچنین بمنظور ارزیابی و رتبه بندی مولفه ها از تکنیک SWOT-FANP که در واقع تلفیقی از جدول سوات بهمراه روش فرایند تحلیل شبکه ای و تئوری فازی استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نیز بکارگیری نورپردازی مناسب، ایجاد مراکز جمعی، افزایش حس تعلق و هویت از طریق بالابردن کیفیت فضاها و ساماندهی فضاهای غیر قابل دفاع به عنوان اولویت های اول تا چهارم در ارتقای امنیت در محدوده مورد مطالعه شناخته شده است.

امنیت شهری، تکنیک SWOT- FANP، رضایتمندی سکونتی، محله شهر ری