هاله مشگین قلم - دانشجوی دکتری ژئوتکنیک،دانشکده مهندسی عمران و مرکز تحقیقات زلزله دانشگاه صنعتی سهند تبریز
مهرداد امامی تبریزی - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی عمران و مرکز تحقیقات زلزله دانشگاه صنعتی سهند تبریز
محمدرضا چناقلو - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی عمران و مرکز تحقیقات زلزله دانشگاه صنعتی سهند تبریز

نیروهای ناشی از زلزله یکی از عوامل کنترل کننده طراحی در مهندسی عمران می باشند. ساختمان ها و آثار تاریخی نیز، به عنوان بخش مهمی از میراث فرهنگی انسان ها، مانند سایر سازه ها از گزند لرزش های زمین در امان نیستند. این سازه ها پل ارتباطی بین زمان حال و گذشته بوده و تجربیات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی گذشته را منعکس می کنند، لذا حفاظت و تامین پایداری آنها از وظایف اصلی ما است. با نگاهی به وبگاه میراث جهانی یونسکو، می توان به فهرستی از آثار تاریخی در جهان دست یافت که در اثر این حادثه طبیعی نابود شده اند. لذا بهسازی لرزه ای این سازه ها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. بهسازی لرزه ای سازه ها از سه دیدگاه مورد بررسی قرار می گیرد: 1- مقاوم سازی سازه ای، 2- مقاوم سازی پی و 3- بهسازی خاک زیر و پیرامون پی. در این تحقیق ابتدا اشکال متداول ساخت شالوده سازه های تاریخی بررسی شده و در مرحله بعدی برخی روش های مقاوم سازی لرزه ای مورد استفاده برای شالوده این سازه ها مطرح گردیده و در نهایت رو شبهسازی لرزه ای شالوده برای یک بنای تاریخی (عمارت احمدزاده) بعنوان مطالعه موردی پیشنهاد می گردد

آسیب پذیری لرزه ای، شالوده، سازه تاریخی، بهسازی لرزه ای، عمارت احمدزاده