ریحانه زارع بیدکی - آموزگار ابتدایی، دبستان انقلاب اسلامی، مهریز، گردکوه
سیدمحمد حسینی - آموزگار ابتدایی، دبستان شاهد دانش دوره دوم، مهریز

رفتارهای پرخاشگرانه یکی از مشکلات اجتماعی مهم و اساسی در هر جامعهاست که به دلیل اهمیت آن به خصوص در دوران کودکی و نوجوانی توجهویژهای به آن میشود. خانواده نخستین و مناسب ترین مکان نقش پذیری وکانون اصلی پرورش کودک است و مانند سیستم پویایی عمل می کند که اعضایآن پی درپی با هم در تعاملند و متقابلأ بر همدیگر اثر می گذارند. هدف ازانجام این پژوهش، نقش سبک های فرزندپروری درکاهش پرخاشگری فرزندانمی باشد به عبارت دیگر به این پرسش اساسی پاسخ داده که چرا در برخی ازخانواده، رفتارهای پرخاشگرانه دیده میشود. در پژوهش پیش رو از سهدیدگاه نظری از حوزه روانشناسی اجتماعی، یعنی رویکرد روانکاوی، رویکردرفتارگرایی و رویکرد شناختی و همچنین از مطالعات و تحقیقات پیشین،جهت تحلیل پرخاشگری در کودکان استفاده گردیده است. این پژوهش از نوعمطالعه کیفی بود و یافته های تحقیق با استفاده از تکنیک فیش برداری وروش اسنادی انجام پذیرفته است. اعتبار اصلی اشباع نظری است. نتایجنشان داد یکی از عواملی که در بروز رفتار پرخاشگرانه نقش دارد نفوذخانواده است و سهل گیری و طرد هر دو از سوی خانواده باعث ایجاد میزانبالای پرخاشگری در کودکان می شود. والدین با نادیده گرفتن فرزندان خودممکن است ابراز ناراحتی کودک خردسال خود را نادیده گرفته و به نیازهایوی پاسخ ندهند. در ضمن عدم پذیرش کودک از سوی خانواده گاهی به معنایآن است که والدین منبع ضعیفی برای تقویت مثبت یا دادن پاداش صحیحبرای کودکان هستند؛ که این امر سبب می شود که والدین در بسیاری ازمواقع شاهد بروز رفتارهای پرخاشگرانه از فرزندان باشند.

سبک های فرزند پروری، پرخاشگری، فرزندان