زهرا سرلک - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- محیط زیست، دانشگاه تهران
علی دوستی - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی
محمد شکرچی زاده - استاد دانشکده فنی، دانشگاه تهران

امروزه کاهش گازهای گلخانه ای و به خصوص گاز دی اکسید کربن ((CO(2) از نظر محیط زیستی یک چالش اصلی به حساب می آید. بنابراین همواره یکی از دغدغه های محققین استفاده بهینه از گاز دی اکسید کربن در تولید محصولات دیگر از جمله محصولات ساختمانی بوده است. در همین راستا در سال های اخیر استفاده از گاز دی اکسید کربن در عمل آوری مواد سیمانی رشد چشمگیری داشته است. عمل آوری با گاز (CO(2، عمدتاً برای بهبود خواص سنگدانه های بتنی بازیافتی و عمل آوری بلوک های بتنی (پیش ساخته) به کار گرفته می شود. در واقع رخداد پدیده کربناسیونی که در سنین ابتدایی بتن با ماده ی سیمانی رخ می دهد، تفاوت عمده ای در شکل گیری فرآورده های هیدراسیون، خواص ریزساختاری و عملگرد اجرایی ایجاد می کند. کربناسیون با اصلاح ساختار منافذ موجود در ماتریس سیمانی باعث بهبود سختی در سطح، مقاومت و دوام می شود. دو روش اصلی موجود برای عمل آوری با گاز (CO(2، عمل آوری تحت فشار و عمل آوری با جریان این گاز است. تغییر در شرایط عمل آوری مثل غلظت گاز (CO(2، فشار، دما و رطوبت نسبی بر بازده عمل آوری و نهایتاً میزان گاز (CO(2 جذب شده تأثیرگذار می باشد. این روش جدید عمل آوری می تواند درصد قابل توجهی (CO(2 را در بلوک های بتنی به طور دائمی به دام اندازد و یا بهبود خواص سنگدانه های بازیافتی بتن، امکان استفاده مجدد از آنها را فراهم نماید. دست یابی به هر دو مورد اشاره شده از نظر محیط زیستی برای ما مطلوب بشمار می آیند.

عمل آوری با کربن دی اکسید، بلوک بتنی پیش ساخته، سنگدانه بتنی بازیافتی، شرایط عمل آوری، مقاومت فشاری