پوریا پیرمرادی - کارشناسی ارشد طراحی شهری
دلارام گرشاسبی - کارشناسی ارشد طراحی شهری
شقایق ساعی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران

در شرایطی که در زندگی معاصر، فضای فعالیت و تحرک برای کودکان و بزرگسالان بسیار کم شده است، رویکردهای جدید در شهرسازی همچون رویکردهای شهرشاد، شهر نشاط آور و شهر سرخوش، بازی و ورزش در فضای شهری را یکی از مهمترین عوامل شادی و نشاط شهروندان و کیفیت فضای شهری می دانند. در گذشته واحدهای همسایگی، محلات و خیابان ها فرصت بازی، ورزش و گذراندن اوقات فراغت را به کودکان و بزگسالان می دادند اما رشد بی رویه جمعیت در کلان شهرها و ساخت و سازهای متراکم بدون درنظر گرفتن ساختار اجتماعی شهر، شکل زندگی شهری را تغییر داد. می توان گفت در شهرهای امروز، در بیرون زا خانه ها، فضاهای عمومی به عنوان مکان سوم جایی برای رفتن و جست و خیز کردن، یافتن و تماشا کردن و بروز هیجان و خلاقیت وجود ندارد. این موضوع تهدید بزرگی برای سلامت جسمی و روانی شهروندان و کیفیت فضاهای شهری است. بازی و ورزش علاوه بر این که خود موجب بروز شادی و نشاط و متضمن سلامت جسمانی در افراد است، اگر در فضای عمومی شهر رخ دهد موجب تقویت نقش انگیزی فضا، تقویت پیوندهای اجتماعی، سرزندگی، تجربه عمیق محیط و در نهایت ارتقاء حس مکان می گردد. از این رو مقاله کاربردی حاضر از طریق گردآوری داده های نظری، بازی های خیابانی را به عنوان راهبردی در جهت تحقق نظریه شهر شاد معرفی می نماید.

بازی، بازی های خیابانی، شادی، شهرشاد