همایون نورائی - استادیار، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
سیدمحمد شکرانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
سجاد کشمیری - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
سحر عابد کوران - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران

به دنبال افزایش جمعیت و گسترش روزافزون شهرها، نیاز به سامانه‌ی حمل و نقل عمومی به منظور سهولت در جابجایی شهروندان و دسترسی آن‌ها به فعالیت‌ها و خدمات ضروری می‌نماید. یکی از انواع سامانه‌های حمل و نقل عمومی مترو می‌باشد که نقش موثری در کاهش ترافیک شهرها دارد و مکان‌یابی مناسب ایستگاه‌های آن با توجه به شرایط محیطی اطراف آن می‌تواند نقش مهمی در افزایش کارایی و عملکرد سامانه مترو داشته باشد. هدف از این مقاله تحلیل تطبیقی ایستگاه‌های مترو امام حسین و جابر انصاری در شهر اصفهان و کیفیت محیط پیرامونی آن‌ها می‌باشد. در این راستا اطلاعات موردنیاز از طریق روش‌های اسنادی و میدانی (مشاهده‌ای، پرسشنامه‌ای و مصاحبه‌ای) گردآوری شده است و برای این منظور از روش نمونه گیری تصادفی با جامعه آماری نامحدود استفاده و 122 پرسشنامه توزیع گردیده است. همچنین به منظور تحلیل مولفه­ها و سنجه‌‌های مورد بررسی از آزمون‌های آماری T تک نمونه‌ای و یو- من ویتنی در نرم افزار SPSS و به منظور مشخص نمودن وضعیت نهایی دو ایستگاه  از روش سلسله مراتبی AHp از طریق نرم افزار Expert Choice استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که بر اساس مولفه­های امنیت، عدالت، ایمنی، پویایی اقتصادی، پویایی اجتماعی، کاربری و دسترسی و سنجه­های مربوطه و همچنین میزان اهمیت هر یک از آن‌ها، به طور کلی ایستگاه امام حسین در وضعیت بهتری به لحاظ محیط پیرامونی نسبت به ایستگاه جابرانصاری به سر می‌برد و این وضعیت عمدتا ناشی از قرارگیری ایستگاه امام حسین در یکی از مراکز مهم و سرزنده شهر و قرارگیری ایستگاه جابر انصاری در بطن یک محله مسکونی می‌باشد.

تحلیل تطبیقی, حمل و نقل عمومی, ایستگاه مترو (امام حسین و جابر انصاری), کیفیت محیط پیرامونی, اصفهان