رامک حمیدی - دانش پژوه دکتری عمران - راه و ترابری
سیدمیلاد حسینی - دانش پژوه دکتری عمران - راه و ترابری

طرح اختلاط آسفالت معیار ارزیابی، تعیین مشخصات فنی و پرداخت پیمانکاران است. تاکنون روش های متعددی برای طرح اختلاط بتن آسفالتی پیشنهاد گردیده و در حال حاضر در ایران، از روش طرح اختلاط مارشال استفاده می شود. با افزایش بی سابقه بهای قیر در دهه های اخیر و به تبع آن بالا رفتن هزینه چرخه عمر روسازی های آسفالتی و ابلاغ دستورالعمل جدید ارزیابی کیفیت و مشخصات فنی عملیات اجرا شده (ضابطه ۷۷۳) اهمیت انتخاب طرح اختلاط مناسب بیشتر می شود، این موضوع شامل مباحثی نظیر تعيين نوع ترافیک، زمان استفاده از طرح، روش نمونه گیری مصالح سنگی و قير، روش تعیین درصد قیر بهینه، تهیه و کنترل مخلوط آسفالت آزمایشی، نحوه انجام دادن آزمایش ها، تطابق مشخصات بتن آسفالتی با مشخصات فنی پس از اعمال رواداری های مجاز قیر، شناخت عوامل عدم انطباق درصد قیر آسفالت با درصد قیر بهینه، سیستم توزین و نمونه گیری کارخانه آسفالت، جرائم و ملاحظات اقتصادی است، در این تحقیق با بررسی طرح های اختلاط و نحوه تولید آسفالت مشخص شد موضوعات پیش گفته کمتر مورد توجه ارکان تولید و اجرای آسفالت یعنی کارفرما، مشاوره آزمایشگاه و پیمانکار بوده است همچنین مقادیر استحکام، نرمی، درصد فضای خالی آسفالت، درصد فضای خالی مصالح سنگی، درصد فضای خالی پرشده باقير نمودارهای مارشال به ازاء درصد قیر بهینه پس از اعمال روادارای های مجاز نشان میدهد که در تعدادی از طرحهای اختلاط پس از اعمال رواداری های قیر، مشخصات فنی آسفالت تامین نمی شود لذا با توجه به احتمال بالای تغییر درصد قیر در حین تولید، پیشنهاد می شود پیمانکاران با تغيير دانه بندی، نوع مصالح سنگی و قیر، طرحهای اختلاط مختلفی را تهیه و مناسبترین آنها را از لحاظ تطابق با مشخصات فنی، ملاحظات اقتصادی و جرایم انتخاب و جهت تصویب به کارفرما ارائه دهند.

طرح اختلاط مارشال، تولید بتن آسفالتی، جرائم آسفالت.