محسن ابوطالبی اصفهانی - استادیار گروه راه آهن و مهندسی برنامه ریزی حمل ونقل، دانشکده عمران و حمل ونقل، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
امیرحسین طباطبائی زواره ء - کارشناسی ارشد راه و ترابری، گروه عمران، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
محمد حسینی پور - کارشناسی ارشد راه و ترابری، گروه عمران، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
مجید هارونی جمالوئی - کارشناسی ارشد راه و ترابری، گروه عمران، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

با افزایش و توسعه خطوط اتوبوس تندرو در کلان شهرها و اثبات آن به عنوان یکی از زیرساخت های توسعه شهری در بحث ناوگان حمل ونقل عمومی، اقتصادی نمودن این خطوط و همچنین خدمت پذیر بودن آنها حائز اهمیت است. طی سالیان اخیر استفاده از خطوط اتوبوس تندرو در کشور ایران افزایش یافته است؛ با این حال خرابی های روسازی های آسفالتی اجراشده در این خطوط ترافیکی و همچنین افزایش هزینه های تعمیر و نگهداری این خطوط، باعث ایجاد محدودیت در استفاده از خطوط اتوبوس تندرو شده است که به نوع روسازی استفاده شده در این خطوط وابسته است. بنابر این هدف از انجام این پژوهش، طراحی و ارزیابی استفاده از آسفالت ماستیک سنگ دانه ای به دلیل نوع دانه بندی به جای مخلوطهای آسفالتی گرم رایج و سنتی است تا با تغيير نوع روسازی استفاده شده، خرابی ها و معایب مخلوطهای آسفالتی رایج، از جمله تغییر شکل های دائمی، شیار شدگی و ترکهای خستگی را در خطوط اتوبوس تندرو کاهش داد. در این پژوهش با انجام آزمایش های عملکردی از جمله مدول برجهندگی و شیار شدگی و با توجه به پارامترهایی نظیر درصد قیر و فضای خالی مصالح به بررسی و ارزیابی استفاده از آسفالت ماستیک در مقایسه با مخلوطهای آسفالتی گرم متداول پرداخته شده است. از نتایج این پژوهش می توان به رفتار مناسب آسفالت ماستیک در مقایسه با مخلوطهای آسفالتی گرم متداول اشاره کرد. نتایج نشان دهنده کاهش ۶۰ درصدی شیار افتادگی و افزایش بیش از ۳۱۶ درصدی مدول برجهندگی مخلوط آسفالت ماستیک در مقایسه با مخلوط آسفالتی گرم است که می تواند باعث کاهش خرابیها و در نتیجه، کاهش هزینه های مربوط به نگهداری و تعمیرات روسازی آسفالتی در ایستگاههای اتوبوس تندرو شود.

خطوط بی آرتی، آسفالت ماستیک، خرابی روسازی، شیار شدگی