بررسی انتساب افراد به جمعیت هایی از سگهای بومی ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره
عنوان مقاله: بررسی انتساب افراد به جمعیت هایی از سگهای بومی ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره
شناسه ملی مقاله: JR_JOAGK-6-2_013
منتشر شده در شماره 2 دوره 6 فصل در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_JOAGK-6-2_013
منتشر شده در شماره 2 دوره 6 فصل در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهدیه منتظری
علی اکبر مسعودی
رسول واعظ ترشیزی
دامون الهیار خان خراسانی
خلاصه مقاله:
مهدیه منتظری
علی اکبر مسعودی
رسول واعظ ترشیزی
دامون الهیار خان خراسانی
تست انتساب در تشخیص منشاء یک فرد، ارزیابی تمایز جمعیتی و پزشک قانونی اهمیت به سزایی دارد. در این تحقیق به بررسی برخی از معیارهای تنوع ژنتیکی، مقایسه روشهای مختلف انتساب و نحوه انتساب افراد به 8 جمعیت از سگهای بومی کشور (کردی، سرابی، سنگسری، تازی، بختیاری، بومی کردستان، بومی البرز و بومی خراسان) با استفاده از 13 جفت نشانگر ریزماهواره (C26.73320؛ CXX.6727,10,18؛ FH20609,20؛ FH20169,20؛ FH2790؛ FH2795؛ FH2914؛ FH3053؛ REN59H07؛ REN87O21؛ REN126A15؛ REN144M10؛ REN86G15) پرداخته شد. به این منظور نمونههای خون و بافت از جمعیتهای بومی کشور بدست آمده و استخراج DNA از خون به روش استخراج نمکی و از بافت نیز با استفاده از روش تغییر یافته هضم آنزیمی صورت گرفت. با توجه به نتایج، بیشترین میزان هتروزیگوسیتی در جمعیت کردی (72/0) و کمترین آن در جمعیت سنگسری (53/0) مشاهده شد. برای مطالعه انتساب افراد به جمعیتهای مربوطه از 7 روش متفاوت استفاده شد. در بین روشهای مبتنی بر درستنمایی، روش بیزی Baudouin & Lebrun (2001) و در بین روشهای مبتنی بر فاصله ژنتیکی روش حداقل Nei (1973) بیشترین صحت را نشان دادند. مجموعاً نشانگرهای مورد استفاده توانستهاند در 73 درصد موارد در انتساب افراد به جمعیت مبداشان موفق عمل نمایند.
کلمات کلیدی: انتساب افراد, تنوع ژنتیکی, نشانگر ریزماهواره, سگ بومی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1127718/