پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اشتیاق تحصیلی بر اساس خود دلسوزی در دانشجویان دختر انجام گرفت. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی و همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دختر شهر شیراز که در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ در دانشگاه های شهر شیراز مشغول به تحصیلی بودند، می باشد. که از میان آنها بر اساس جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی تعداد ۲۵۰ نفر از دانشجویان دختر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی اشتیاق تحصیلی فردریکز، بلومنفلدو پاریس (۲۰۰۴) و پرسشنامه ی خوددلسوزی فرم بلند (SCS - LF)استفاده شده است. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و جدول توزیع فراوانی) و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چند متغیره) و با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. در بررسی یافته ها ضرایب همبستگی پیرسون بین اشتیاق تحصیلی با مولفه های خوددلسوزی نشان داد که اشتیاق تحصیلی تنها با مولفه های مهربانی به خود، اشتراکات انسانی و ذهن آگاهی رابطه مثبت و معناداری دارند و بیشترین میزان همبستگی مربوط به مولفه اشتراکات انسانی (۰/۴۶) و کمترین مربوط به ذهن آگاهی است (۰/۱۴). در پیش بینی اشتیاق تحصیلی از طریق مولفه های خوددلسوزی نتایج نشان داد که از بین همه ی مولفه های معنادار، تنها دو مولفه مهربانی به خود (Beta=۰/۲۲) و اشتراکات انسانی (Beta=۰/۳۵) قادر به پیش بینی معنی دار علائم اشتیاق تحصیلی بودند (p<۰/۰۰۱). نتایج : دلسوزی به خود با کاهش احساس فرسودگی تحصیلی و افزایش اشتیاق تحصیلی همراه است. خوددلسوزی باعث می شود که دانشجویان وقتی با ناتوانی ها و محدودیت های خود مواجه شوند به پرورش اهداف تحصیلی انطباقی خود که زیر بنای اشتیاق تحصیلی است بپردازند.