نرگس سادات اخوت - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه رفاه
غزال زندکریمی - استادیار گروه روانشناسی و مشاوره دانشکده رفاه

اختلالات تغذیه و خوردن به خصوص اختلال پرخوری در جامعه ایرانی و همچنین دیگر کشورها رو به افزایش است.متأسفانه مشاهده می شود که سنین ابتلا به این اختلال رو به کاهش بوده و عملکردهای روانی – اجتماعی را تحت تأثیر قرارمی دهد. هدف از این پژوهش مروری بر تحقیقات صورت گرفته در وضعیت طرحوارهای، سبک های دلبستگی و عاطفه منفیدر مبتلایان به اختلال پرخوری می باشد. یافته ها نشان میدهند که طرحواره های ناسازگار اولیه با علائم اختلال پرخوری درارتباط بوده، افزایش آن نیز منجر به افزایش علائم اختلال پرخوری می شود. سبک های مقابله ای اجتنابی و جبران افراطی درمبتلایان دیده می شود. دلبستگی ناایمن منجر به بروز هیجانات منفی گردیده و ناتوانی در کنترل این هیجانات راهبرهاینامطلوبی نظیر پرخوری را به همراه دارد. افراد مبتلابه پرخوری سطح بالاتر از دلبستگی ناایمن را تجربه می کنند. همچنینافزایش عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی به کاهش اختلال پرخوری کمک نموده است. احساس گناه و عاطفه منفی قبلو بعد از دوره های پرخوری افزایش می یابد. برای نتیجه گیری به این نکته اشاره می شود که برای درمان هر چه بهتر افراد مبتلابهاین اختلال و کاهش علائم اختلال پرخوری هر سه متغیر مؤثر طرحواره های ناسازگار اولیه، سبک های دلبستگی و عاطفه منفیدر نظر گرفته شود و به درمان شناختی و هیجانی پرداخته شود.

اختلال پرخوری، سبک های دلبستگی، طرحواره های ناسازگار اولیه، عاطفه منفی