معصومه فرزانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه رفاه

اختلال های اضطرابی یکی از اختلال های شایع و رو به افزایش است که عملکرد فرد را در ابعاد مختلف فردی واجتماعی مختل میکند. بنابراین یافتن راهکار های درمانی موثر و بدون عارضه حائز اهمیت است. یکی از درمانهای نوین غیر تهاجمی، نوروفیدبک میباشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی، جمع بندی و نتیجه گیری پژوهشهای اثربخشی درمان نوروفیدبک بر روی اختلال های اضطرابی از طریق پروتکل های متفاوت است. پژوهشحاضر از نوع توصیفی، مطالعات کتابخانه ای و الکترونیکی هشت سال اخیر (داخلی و خارجی) است. نتایج حاصلنشانگر این است که نوروفیدبک به عنوان درمانی مکمل میزان اضطراب را در بیماران مالتیپل اسکلروزیس،بیماران با سندروم روده تحریک پذیر، افراد نظامی مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، ورزشکارن مضطرب، افراددارای اختلال اضطراب فراگیر و اختلال اضطراب اجتماعی کاهش داده است. همچنین به مقایسه اثربخشی ایندرمان با سایر درمان ها پرداخته شده است. نوروفیدبک نیز مانند سایر روش ها، ممکن است بر روی گروه اندکیاز افراد اثرات ناکافی داشته باشد. . دلیل آن می تواند استفاده از پروتکل های استاندارد نوروفیدبک باشد که باتفاوت های فردی در پاتوفیزیولوژی تنظیم نشده باشد. به منظور بهبود این میزان، باید متغیر هایی شناساییشوند که موفقیت در آموزش های نوروفیدبک را تعیین می کنند و امکان انتخاب بیمارانی را فراهم می کنند کهبه احتمال زیاد از نوروفیدبک بهره مند می شوند. در کل، یافتن دانش عمیق تر در حوزه پیش بینی کننده هاینتیجه نوروفیدبک ممکن است امیدوار کننده ترین راه آینده برای بهبود بیشتر اثربخشی چنین مداخلاتی باشد.

نوروفیدبک، اختلال های اضطرابی