بهروز فروغی پردنجانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط کارکرد خانواده و صفات اصلی شخصیتی با رضایت از زندگی در کارکنان رسمیادارات و شرکت های مختلف شهر شهرکرد بود. بدین منظور نمونه ای به حجم 213 نفر به شیوه طبقه ای از کارمندان وکارکنان ادارات شهرکرد انتخاب و پرسشنامه رضایت از زندگی (داینر، 1985)، پرسشنامه 60 گویه ای NEO (مک کراو کاستا، 1985) و مقیاس سنجش خانواده و زناشویی مدل مدور-ترکیبی (اولسون و همکاران، 2006) بین آنها توزیع شد.نتایج نشان داد که از بین پنج عامل شخصیتی تنها برونگرایی و وظیفه شناسی در سطح (P<0/05) با رضایت از زندگیهمبستگی مثبت معنادار نشان میدهند. همچنین انسجام و انعطاف پذیری خانوادگی ادراک شده ارتباط مثبت و معناداری بارضایت از زندگی در افراد نشان دادند. نتایج بیانگر اهمیت توجه به عوامل شخصیتی و محیطی برای ارتقای سطح رضایتاز زندگی افراد است.