رامین کرمی - عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز

استفاده از روشهای ژئوفیزیکی در کارست به حدود 50 سال پیش برمی گردد. برای اولین بار در سال 1956 جهت پی بردن به خصوصیات هیدروژئولوژی منطقه شرق هرزگوین از روشهای ژئوفیزیکی استفاده شد. هدف اساسی این روشها به نوعی مشاهده غیرمستقیم سنگهای کربناته کارستی زیرسطحی است. در میان روشهای مختلف ژئوفیزیکی روش مقاومت مخصوص الکتریکی،روشهای لرزه ای( انکساری، انعکاسی، توموگرافی، ژئوبمب) و روش ثقل سنجی(گراویمتری) در پهنه های کارستی کاربرد بیشتری دارند. روشهای ژئوفیزیکی عمدتا سه هدف را دنبال می کنند. این اهداف به ترتیب عبارتند از به نقشه درآوردن ساختمانهای زیر سطحی نظیر تعیین حد فاصل سنگها با لیتولوژی مختلف، تعیین نوع سنگ و تعیین خصوصیات سنگ هر یک از روشهای ژئوفیزیکی در رابطه با پهنه های کارستی و تعیین وضعیت گسترش آنها کاربرد ویژه ای دارد. به طور کلی مطالعات ژئوفیزیکی در پهنه های کارستی طی سالیان اخیر روند فزاینده وچشمگیری داشته است استفاده از روشهای مختلف مطالعاتی با توجه به عمق وشدت کارستی شدن و وضعیت منطقه تعیین می شود. در این رابطه روشهایی نظیر مقاومت مخصوص الکتریکی ، سایزمیک و ثقل سنجی حائز اهمیت می باشد. مقاله حاضر با معرفی ساختگاه سد کوار و تنوع سیمای کارستی موجود در منطقه ، روشهای ژئوفیزیکی به کار رفته در تعیین محدوده های کارستی منطقه را مورد بحث و بررسی قرار داده است.

اکتشافات ژئوفیزیکی، کارست، سدکوار