کیامرث حسینی - دانش آموخته کارشناسی ارشد زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس
پیمان رضایی - دانشیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس
سجاد کاظم شیرودی - دکترا زمین شناسی، شرکت نفت فلات قاره ایران

سازند میشریف یکی از مهم­ترین مخازن نفتی حوضه خلیج­فارس است. در این پژوهش از داده‌های تخلخل، تراوایی و لاگ‌های پتروفیزیکی به ترتیب به منظور تعیین واحدهای جریانی و رخساره‌های الکتریکی مخزن میشریف در دو چاه میدان نفتی اسفند استفاده گردیده است. با استفاده از تحلیل داده‌های پتروفیزیکی با روش MRGC، سه رخساره الکتریکی (EF) تشخیص داده شد. رخساره EF۱ بهترین خصوصیات مخزنی را نشان می‌دهد و به طور عمده دارای نهشته‌های پشته کربناته است، در صورتی که رخساره EF۳ با ضعیف‌ترین خصوصیات مخزنی دارای نهشته‌های دریای باز و لاگون است. تحلیل داده‌های تخلخل- تراوایی نیز منجر به شناسایی ۴ واحد هیدرولیکی با استفاده از شاخص FZI گردید. واحد HFU۱ با ضعیف‌ترین وضعیت مخزنی به طور عمده با رخساره‌های محیط پشته کربناته، لاگون و پهنه جزرومدی مشخص می­شود، اما واحد HFU۴ با بهترین وضعیت مخزنی دارای رخساره‌های محیط‌های لاگون، پشته کربناته و دریای باز است. رخساره الکتریکی EF۱ معادل واحد جریانی HFU۲،  HFU۳و رخساره الکتریکی EF۳ نیز معادل واحد جریانی HFU۱ است.  هم­چنین واحد جریانی HFU۴ معادل رخساره الکتریکی EF۱ و EF۲ می­باشد. مطالعه توان مخزنی سازند میشریف بر مبنای شاخص RPI نیز نشان از وضعیت پیچیده مخزنی آن دارد. بر مبنای این شاخص، مخزن میشریف در دو چاه تحت بررسی به طور میانگین در رده متوسط و ضعیف قرار می­گیرد. فرآیندهای رسوبی و دیاژنزی اثرهای پیچیده‌ای بر روی توالی مخزن و پارامترهای مخزنی آن داشته است؛ مطالعه رخساره‌های الکتریکی در کنار واحدهای جریانی توانایی تفکیک افق­های مخزنی را افزایش می‌دهد.

رخساره الکتریکی, واحد جریانی, توان مخزنی, سازند میشریف, میدان نفتی اسفند