تاثیر کشت نشائی، تاریخ کاشت و برداشت بر عملکرد و کارائی مصرف آب چغندرقند پاییزه
عنوان مقاله: تاثیر کشت نشائی، تاریخ کاشت و برداشت بر عملکرد و کارائی مصرف آب چغندرقند پاییزه
شناسه ملی مقاله: JR_JRSB-35-2_004
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_JRSB-35-2_004
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
سید علی اشرف عبداللهی - گروه زراعت و اصلاح نباتات، ایران، ایران، دانشگاه ایلام
علی حاتمی - استادیار دانشگاه ایلام
ولی اله یوسف آبادی - استادیار پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند- سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
علی اشرف مهرابی - دانشیار دانشگاه ایلام
خلاصه مقاله:
سید علی اشرف عبداللهی - گروه زراعت و اصلاح نباتات، ایران، ایران، دانشگاه ایلام
علی حاتمی - استادیار دانشگاه ایلام
ولی اله یوسف آبادی - استادیار پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند- سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
علی اشرف مهرابی - دانشیار دانشگاه ایلام
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر کشت نشایی بر کارایی مصرف آب چغندرقندپاییزهدر شهرستان مهران واقع در استان ایلام، به صورت فاکتوریل دوبار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در دو سال زراعی 95 -1394 و 96-1395 اجرا شد. تیمارها شامل تاریخ کاشت در چهار سطح (1 و 20 مهرماه، 10 و 30 آبان ماه) و رقم در دو سطح (شریف و اسپارتاک) به عنوان فاکتورهای اصلی و روش کاشت در دو سطح (کشت مستقیم بذر و نشاکاری) به عنوان فاکتور فرعی (اسپلیت در مکان) و زمان برداشت در سه سطح (5 و 25 اردیبهشتماه و 15 خردادماه) به عنوان فاکتور فرعی فرعی (اسپلیت در زمان) اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس بر اساس امیدریاضی میانگین مربعات نشان داد که تأثیر سال بر صفات عملکرد ریشه، درصد قند، عملکرد شکرو عملکرد شکر سفید معنیدار بود اما تأثیری بر راندمان مصرف آب براساس عملکرد شکرسفید نداشت. تاریخ کاشت نیز بر عملکرد ریشه، عملکرد شکر و عملکرد شکرسفید اثر معنیدار داشت. تأثیر تاریخ برداشت بر عملکرد ریشه و عملکرد شکر معنیدار شد.راندمان مصرف آب براساس عملکرد شکرسفید در روش نشاکاری 1/60 کیلوگرم بر مترمکعب بود که 50 درصد نسبت به روش بذرکاری افزایش نشان داد.عملکرد ریشه در کشت نشایی 101 تن در هکتار بود (54 درصد افزایش نسبت به روش بذرکاری). بالاترین عملکرد شکرسفید با 14/08 تن در هکتار در روش نشاکاری، تاریخ کاشت اوایل مهرماه و تاریخ برداشت اواسط خردادماه بود (28 درصد افزایش نسبت به روش بذرکاری). با توجه به عملکردهای غیراقتصادی روش بذرکاری در کشت پاییزه چغندرقند استان، کاهش منابع آب، خسارت پرندگان مهاجر و محدودیتهای فصل رشد به نظر میرسد کاشت نشایی چغندرقند میتواند راه کار مناسبی برای افزایش تولید شکر و راندمان مصرف آب باشد که با تکمیل امکانات مکانیزاسیون میتواند به عنوان روشی مطمئن برای جایگزینی بذرکاری مطرح شود. با توجه به نتایج تحقیق شهرستان مهران نیز میتواند به عنوان منطقه مستعد توسعه کشت پاییزه چغندرقند مورد توجه قرار گیرد.
کلمات کلیدی: چغندرقند پاییزه, عملکرد ریشه, کشت نشایی, کارایی مصرف آب
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1130157/