محمدامیر حق شناسی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم ارتباطات دانشکده دین و رسانه دانشگاه صدا و سیما؛

با در نظر گرفتن آن که مطبوعات و سایر رسانه های جمعی، در دنیای معاصر از عوامل اساسی پیشرفت زندگی جمعی به شمار میروند و علاوه بر ایفای وظایف آگاهیرسانی، آموزش دهی، هشیارسازی و فراغت آوری مخاطبان، نقش واسطه و میانجی بین مردم و دولت و همچنین بین گروه های مختلف اجتماعی را هم به عهده دارند و به موازات این وظایف و نقشها، نوعی نظارتگری و انتقادگری بر قوای مملکتی و عملکردهای دولتی را نیز دارا هستند، آزادی فعالیت آنها، یکی از آزادی های بنیادی جوامع کنونی شناخته شده است و تأمین و تضمین آن بر مبنای قوانین اساسی و ابزارهای حقوقی، به عهده دولتها واگذار گردیده است. در این مقاله تلاش شده تا مبانی حقوقی آزادی رسانه های جمعی و مقررات مختلف مربوط به فعالیت رسانه ها در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با نگاه به بر حدود آزادی بیان در فقه شیعه مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.

رسانه های جمعی، قانون اساسی، آزادی بیان، فقه شیعه.