شهربانو عباس زاده - کارشناس ارشد دانشگاه خوارزمی

یکی از پدیده های عصر حاضر، معنویت گرایی هست که گاهی مشاهده میشود افرادی از دایره اسلام خارج میشوند و معنویت را امری بشری بدون نیاز به دین(اسلام) می دانند. حال آنکه معنویت غیردینی راه به جایی نمیبرد و بسان گمشده ای میماند که هرچه تلاش میکند به جایی نمیرسد. راه درست معنویت دین است، وگرنه خود معنویت چون در دایره لغات نمیگنجد و امری شهودی است تشخیص آن به عهده دین است که آیا درست است یا خیر. چون معنویت غیردینی نه تنها آدم را رشد نمیدهد بلکه از مسیر حق دور میکند.انسان امروزی در زندگی این جهان با همه فریبندگی و گستردگی خود را اسیر و گرفتار می بیند و در جسستجوی هدف و معنا برای هستی و حیات خود است. از این رو به معنویت رو آورده و درمان تمام دردها و افسردگیها و مشکلات خود را د راین معنویت میبیند. اما معنویتی که دین حقیقی اسلام میگوید و سایر ادیان نوظهور از زمین تا آسمان فرق دارد. مبانی جنبشی در این معنویتهای نوظهور غیردینی اومانیسم و سکولاریسم و..است. به این معنا که انسان تنها باید به عقل خود اعتماد کند و نیازی به وجود ماورائی ندارد. از این رو دین و معنویت باید انسانی باشد نه انسان دینی و معنوی. اما در قسمت مخالف آن معنویت دینی و اسلام است که معتقد است معنویت را به هیچ عنوان نمیتوان از وجود انسان حذف کرد. زیرا انسان برای عبودیت آفریده شده و عبودیت نیز در سایه معنویت امکان پذیر خواهد بود. معنویت دینی و اسلامی انسان را شایسته رسیدن به قرب الهی و کمال میداند. اسلام هم عقلانیت را میپذیرد و هم معنویت برعکس ادیان نوظهور که فقط عقلانیت را راه رشد میداند. پایه اصلی معنویت غیردینی، عقل و معنویت دینی دین و آیین مذهبی است.

معنویت ، دین و اخلاق، سکولاریسم، اومانیسم، غیردینی