محمدرضا ذوالفقاری - دانشیار دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران
سینا نعیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی زلزله، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران

در دو دهه اخیر تلاش هاي فراوانی براي توسعه و افزایش دقت مدلهاي تخمین خسارت لرزه اي در کنار شناسایی بهتر عدم قطعیتهاي موجود در فرآیند وقوع زلزله و دیگر فاکتورها، در کنار گسترش کاربردهاي آن انجام پذیرفته است . مدلهاي تخمین خسارت لرزه اي ابزار قابل استفادهاي براي ارزیابی اثر متغیرهاي بیمه نامه هاي زلزله بوده و کمک موثري به طیف بزرگی از مدیران تا سیاست گذاران منطقه اي و دولتی میدهد؛ اما استفاده از این مدلها باعث ایجاد روند آزمون و خطاي زیادي خواهند شد. فرانشیز، حداکثر پوشش بیمه اي، درصد پوشش بیمه اي در هر منطقه و حدود لایه هاي بیمه اتکایی از ابزارهاي مهم مدیریت ریسک بیمه اي میباشد. در این مقاله چارچوبی براي مدلهاي ترکیبی ارائه خواهد شد که طی آن ضمن استفاده از نتایج مدلهاي تخمین خسارت لرزه اي به تخمین خسارت بیمه از طریق شبیه سازي روابط بین بیمه گذار، بیمهگر و بیمه اتکایی با بهره مندي از متدهاي ابتکاري به صورت منطقی و روشمند به بهینه سازي پارامترهاي دخیل در مدیریت ریسک بیمه پرتفوي بیمه بپردازد. مطالعه موردي پیرامون بهینه سازي پارامترهاي بیمه در تهران انجام پذیرفته است که طی آن شرایط لرزه خیزي منطقه اي که شهر تهران در آن قرار گرفته، اطلاعات ساختمانها و شرایط شکنندگی آنها در مدل توسعه داده شده اعمال گشته نهایتاًو شروط بیمه نامه بهبود یافته منتج شده است.

بهینه سازی، زلزله، تخمین خسارت