بهرنگ احسانی - دانشجوی کارشناسی ارشد زلزله دانشگاه رازی کرمانشاه، ایران
حمید توپچی نژاد - استادیار گروه مهندسی عمران دانشگاه رازی کرمانشاه، ایران

جداگرهاي الیافی غیرمتصل گونه نسبتاً جدیدي از جداگرهاي الاستومري هستند که شامل لایه هاي متناوب الاستومر و ورقه هاي الیاف مسلح کننده بوده و بدون هیچگونه پیوستگی و یا اتصال مکانیکی خاصی مابین زیرسازه و روسازه قرار میگیرید . با توجه به کاربري غیرمتصل و همچنین عدم وجود سختی خمشی در لایه هاي الیاف، سطح تماس مؤثر بین جداگر و تکیه گاه هاي فوقانی و تحتانی آن (زیرسازه و روسازه) کاهش یافته و جداگر دچار تغییر شکل جانبی شبه غلتان می گردد. این امر سبب کاهش سختی جانبی و افزایش راندمان جداگر می گردد. بهنگام حرکات رفت و برگشتی زمین، نیروهاي برشی بین یک جداگر غیرمتصل و تکیه گاه هاي آن صرفاً با اتکا به اصطکاك موجود در سطوح تماس فوقانی و تحتانی جداگر ردوبدل میشوند؛ بنابراین، لازمه عملکرد مناسب جداگر، تأمین مقاومت اصطکاکی کافی جهت ممانعت از بروز لغزش نسبی در سطح تماس است . بر اساس مطالعات آزمایشگاهی پیشین عدم لغزش جداگر منوط به وجود حداقلی از تنش فشاري در سطح تماس جداگر میباشد. هدف از این مقاله ارائه الگوریتمی است که بر اساس آن سطح تماس مؤثر جداگر و ناپایداري لغزشی آن در هر گام زمانی تحلیل قابل محاسبه و ارزیابی باشد.

جداگر الاستومری مسلح به الیاف، کاربری غیر متصل، تغییر شکل شبه غلتان، پایداری لغزشی، تحلیل تاریخچه زمانی.