سمیه امامی - دانشجوی دکتری سازه های آبی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه تبریز
میلاد رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه ارومیه
امید جهاندیده - کارشناس ارشد آبیاری و زهکشی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

با توجه به اهميت منابع آب در سرنوشت جوامع بشری، برای ايجاد تراکم بالای آب در مناطق مناسب زيرزمين، بايستي مكانيزمي اتخاذ شود که منجر به جمعآوری و ذخيره هر چه بيشتر شود. يكي از اين مكانيزم های نوين که کمترين اثرات مخرب زيست محيطي را داشته و نيز هدررفت آب را به حداقل مي رساند، احداث سدهای زيرزميني است. سدهای زيرزميني يكي از روشهای نوين استحصال آب است که در مناطق گرم و خشک که ميزان تبخير بالا بوده قابل اجراست و نتايج خوبي در مناطق مشابه داشته است. ايران به دليل شرايط اقليمي که داراست، مي طلبد پتانسيل های آبي منابع آب زيرزميني که مهم ترين منابع در اکثر مناطق کشور مي باشند، جهت پروژه های آبي و حفظ منابع موجود شناسايي و تحت کنترل و نظارت دقيق قرار گيرد. در طول ساليان اخير، استفاده از تكنولوژی های سازگار با طبيعت در استحصال، کنترل، تغذيه، و مديريت آب باران صورت گرفته است که نمونه آن ايجاد سدهای زيرزميني در مناطق مختلف کشور مي باشد . در پژوهش حاضر، به معرفي و بررسي سدهای زيرزميني به عنوان روشي جديد در استحصال آب باران پرداخته شده است.

آب باران، استحصال، سد زیرزمینی، منابع آب، گرم و خشک