محمدرضا فضل اللهی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب

در این پژوهش، یک مدل ریاضی بهینه سازي خطی در جهت مساله تخصیص پهلوگاه با هدف کمینه کردن تاخیر خروج کل کشتی ها پیشنهاد شده است. در مدل پیشنهادي از یکی از مدل هاي گسسته موجود در ادبیات مساله تخصیص پهلوگاه به عنوان مدل پایه استفاده شده است، در مدل پایه به کار گرفته شد. فرضیاتی همچون عمق و طول کافی براي هر پهلوگاه ، خالی بودن پهلوگاه ها در ابتداي افق زمانی و عدم وجود هرگونه محدودیت اضافی به کار گرفته شده است. در این مقاله دو مساله نمونه به صورت کامل همراه با داده هاي ورودي آورده و حل شده است، نتایج تخصیص نشان دادند زمان انتظار کشتی ها در مساله نمونه شماره 1 با استفاده از مدل پیشنهادي 82 ساعت بدست آمده است که در مقایسه با مقدار اتفاق افتاده واقعی براي نمونه شماره 1 یعنی 150 ساعت، به میزان 35 درصد بهبود حاصل شده است. مقدار زمان انتظار کشتی ها در مساله نمونه شماره 2 با استفاده از مدل پیشنهادي 52 ساعت بدست آمده است که در مقایسه با مقدار اتفاق افتاده واقعی براي نمونه شماره 2 یعنی 102 ساعت، به میزان 39 درصد بهبود حاصل شده است

پهلوگاه، کشتی، بهینه یابی، بندر، اسکله