فرناز علاسوندیاری - دانشجوی دکترا، گروه ژنتیک و تولید گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان
بتول مهدوی - استادیار، گروه ژنتیک و تولید گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان

برای ساختن یک سیستم جهانی غذایی که سازگار با تغییرات آب و هوایی باشد و امنیتغذایی را نیز تضمین کند، سرمایه گذاری، نوآوری و تلاش آگاهانه برای توانمند سازی جمعیتآسیب پذیر جهان ضروری است. آلودگی فلزات سنگین به دلیل اثرات سمی آنها، تهدید ومشکل بزرگ زیست محیطی می باشد. این فلزات در غلظت های کم بسیار واکنش پذیر هستندو می توانند در شبکه غذایی تجمع و باعث نگرانی های جدی درمورد سلامت عمومی شوند.رفع این مشکلات با استفاده از روش های معمولی فیزیکی و شیمیایی غیر اقتصادی و حجمزیادی از پسماندهای شیمیایی را ایجاد می کند. شورورزی، بهره برداری پایدار از محیط هایشور برای تولید محصولات اقتصادی (کشاورزی و صنعتی) است. فرایند شورورزی، فرایندیپیچیده و کاملا علمی است که دنیا در حال حرکت به سمت آن است، لذا در کشوری خشکو بیابانی مانند ایران بایستی با فراگیری روش ها و تکنیک های آن، هر چه زودتر از فوایدآن بهره مند شد. زیست درمانی یا ترمیم بیولوژیکی یک فناوری نوآورانه است که از زیستتوده ی غیرفعال و مرده برای بازیابی فلزات سنگین استفاده می کند و به عنوان جایگزینی برایروش های سنتی، نتایج امیدوارکننده ی آن اکنون برای کاربردهای جامعه ی علمی در نظر گرفتهشده است. در سال های اخیر، بسیاری از جاذب های کم هزینه مورد بررسی قرار گرفته اندو جلبک های قهوه ای به عنوان گزینه ای مؤثر و امیدبخش در سامانه های شورورزی معرفی شده اند.

ترمیم بیولوژیکی، جلبک دریایی، شورورزی، عناصر سنگین، امنیت غذایی