ساره خواجه حسینی - دانشجوی دکتری، گروه زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان ، ایران
رستم یزدانی بیوکی - استادیار، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
محمدحسین بناکار - استادیار، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران

شوری یکی از گسترده ترین تهدیدهای جهانی زیست محیطی برای تولید محصولاتکشاورزی، به خصوص در مناطق خشک و نیم هخشک است. آینده تولید محصولات کشاورزیبه طور فزایند های به توانایی ما برای رشد گیاهان در اراضی شور حاشیه ای با استفاده ازآب شور بستگی دارد. یکی از راهکارهای مبارزه با این معضل، کشت گیاهان شورپسنداست. این نوع گیاهان ارزش اقتصادي شور هزارها را بهبود بخشیده و منجر به کارآیی بیشترزمین های غیرقابل کشت کنونی می شوند. قره داغ (. Nitraria schoberi L ) یکی از گونه هایدرختچه ای ارزشمند بومی و سازگار با اراضی شور و بیابانی مناطق مرکزی ایران و از خانوادهZygophyllaceae می باشد. این گیاه دارای مزایای اجتماعی و اقتصادی بالایی بوده و از نظرحفاظت خاک و تثبیت شن هاي روان، تولید علوفه و تامین کننده سلامت دام نشخوارکنندهو نیز بالابردن سطح سلامت انسان از طریق تأمین ویتامین ها و عناصر ضروري و همچنینارزش دارویی بالا به دلیل سنتز متابولیت های ثانویه نظیر مواد فنلی، مشتقات فلاونوئیدها،آلکالوئیدها بسیار حائز اهمیت است. با توجه به بررسی های صورت گرفته قره داغ گیاهیmiohalophyte بوده که تحمل و سازگاری خوبی به شوری نشان داده و می تواند به عنوانگیاهی مناسب برای بهره برداری از اراضی شور توصیه شود.

آلکالوئید، بیابان، تثبیت شن، شورورزی، علوفه