سیدحسن حسینی - استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه بیرجند

اعتقاد به وحی و نبوت، از نوعی بینش درباره جهان و انسان ناشی می شود، یعنی اصل هدایت عامه در سراسر هستی. اصلهدایت عامه، لازمه جهان بینی توحیدی اسلامی است؛ ازاینرو اصل نبوت، لازمه این جهان بینی است. علامه طباطباییازجمله متفکران و اندیشمندانی است که مسئله نبوت و رسالت را مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. ایشان در تفاوت نبیو رسول معتقد است که این دو واژه تفاوت معنایی با یکدیگر ندارند، تفاوتی اگر هست لفظی است زیرا برای رسول، شرافتِوساطت بین خداوند متعال و بندگانش میباشد و برای نبی، شرافتِ علم الهی است. علامه سه دلیل بر اثبات نبوت عامه اقامهمیکند که در حقیقت با هر یک به جهتی از جهات سه گانه ی جایگاه نبوت اشاره دارد: 1. برهان حکمت. 2. برهان اعجاز. 3 .خالی نبودن زمین از حجت. در آثار و کتب علامه به این دلایل سه گانه در مقام اثبات نبوت تأکید شده است ولیکن ایشان ازمنظر فلسفی، اجتماعی و کلامی هم به مسئله نبوت، دقت لازم را به عمل آورده و از این ابعاد هم بحث نموده اند. در اینپژوهش با روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای مسئله نبوت و رسالت از منظر علامه طباطبایی در تفسیر المیزان تحلیل و بررسی شده است.

نبوت، رسالت، نبوت عامه، دلایل نبوت، تفسیر المیزان، علامه طباطبایی