سمیه حمیدی - استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه بیرجند
بیگم ناصری - دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه بیرجند

یکی از مسائل پراهمیت در تاریخ تطور اندیشه سیاسی، بررسی رابطه اخلاق و سیاست است. اخلاق و سیاست، دو مفهوم مهمدر حکمت عملی هستند که به دنبال سامان دادن به انسان و جامعه می باشند. نسبت اخلاق و سیاست از مسائلی است کهمورد توجه متفکران بوده، ازاینرو در اندیشه سیاسی اندیشمندان اسلامی سبب ایجاد رویکردهای متفاوتی شده است. مشغلهآنان در رابطه اخلاق و سیاست، بیشتر نسبت فضیلت و سعادت بوده است. اما این موضوع در دوره های بعد گسترش یافته ومی توان گفت که از معنای اولیه خود فاصله گرفته است. ازجمله متفکرانی که به بحث در حوزه اخلاق و سیاست پرداخته علامهطباطبایی است. به گونه ای که وی بین اخلاق، اجتماع و توحید پیوند ناگسستنی برقرار می کند. در نوشتار حاضر تلاش شده تابه روش توصیفی- تحلیلی با تمرکز بر اندیشه علامه طباطبایی که به هر دو حوزه اخلاق و سیاست پرداخته، به تبیین نظریهاخلاقی و سیاسی ایشان پرداخته و نسبت اخلاق و سیاست در اندیشه ایشان مورد واکاوی قرار گیرد.

اخلاق، سیاست، حکومت، قانون، علامه طباطبایی