عاطفه رنجبر دارستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه بیرجند
علی زنگویی - استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه بیرجند

مسئله شرور ازجمله مسائل فلسفی دشوار بوده که در تاریخ تفکر فلسفی همواره بخشی از تلاش های فکری فیلسوفانموحد را به خود اختصاص می داده است. این مسئله، خیر محض بودن و حکمت و عدالت خداوند را به چالش می کشد.علامه طباطبایی نیز به عنوان اندیشمندی فیلسوف و موحد، تقریباً در تمامی آثار خویش به این مسئله پرداخته وراهکارهای مختلفی را در پاسخ به آن پیش رو نهاده است. در تحقیق حاضر، تلاش ما معطوف است بر گزارشی کامل ازراهکارهایی که علامه طباطبایی برای این مسئله مطرح می سازد. این راهکارها همانگونه که بیان شد طیف وسیعی را دربرمی گیرد؛ از پاسخ افلاطونی که شرور در آن عدمی دانسته می شوند گرفته تا پاسخ ارسطویی که تا حدی نگاهی وجودیبه شرور، حاکم بر آن است. همچنین است استناد شرور به واسطه هایی چون شیطان و نفس به خداوند و استناد آنها به اوبلا واسطه و به عنوان مکافات معاصی. تنوع پاسخ ها بیشتر به جهت تنوع ماهوی شروری است که در مسئله شرور به آنهاپرداخته می شود و دلالتی بر تعارض گویی ندارد.

مسئله شرور، علامه طباطبایی، خداوند