زهرا گرانپور - مسئول دبیرخانه معاونت امور اجتماعی و فرهنگی

گسترش شهرنشینی و مشکلات ناشی از آن که به دلیل عدم توجه به ابعاد انسانی و اجتماعی شهرها و همچنین به علت برنامه ریزی های از بالا به پایین بیشتر نیز شده، طی دهه های اخیر توجه مدیران و برنامه ریزان شهری را به خود جلب کرده است، به طوری که کارشناسان و اهالی فن بر آن شده اند که گره ها و معضلات شهری را نه فقط از دیدگاه کالبدی بلکه از دید اجتماعی، و نه تنها با استفاده از برنامه ریزی های از بالا به پایین، بلکه از طریق مشارکت دادن شهروندان در برنامه ریزی ها حل و فصل کنند. بنابراین امروزه این مهم – مشارکت شهروندان در امر برنامه ریزی شهری- به یکی از اساسی ترین دغدغه های برنامه ریزی شهری در ایران تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضرهضرورت مدیریت و مشارکت در ساماندهی بافت فرسوده شهری با روش توصیفی می باشد. یک فرآیند مشارکت مردمی می تواند کمک موثری برای رفع موانع سیاست گذاری و اجرای طرح ها باشد. شهروندان مطلع و درگیر در امورات محله شان، شهروندان متخصصی می شوند که از نظر فنی، وضعیت های بحرانی و مساله ساز را درک کرده و به دنبال راه حل های کل نگر و فراگیر می باشند.در این صورت در اجرای برنامه ها نه تنها ممانعتی به عمل نمی آورند بلکه همکاری های موثری نیز می نمانید. نتایج پژوهش ها نشان می دهدهاهمیت موضوع بافت های فرسوده شهری و خطرپذیری بالای مناطق شهری، بازسازی و بهسازی بافت های مذکور، جهت جلوگیری از خسارات جانی و مالی زلزله یکی از مهمترین موضوعات در رابطه با بافت های فرسوده شهری می باشد و یکی از موانع اصلی احیای این بافت ها، نحوه تامین مالی این پروژه ها است. این فرایند بدون مشارکت مردم غیرممکن و یا بسیار دشوار می باشد.

مدیریت، مشارکت، ساماندهی، بافت فرسوده شهری