بهاره افخمی میربرسی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی غیردولتی شاندیز
میترا رفیعی شفیق - دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت جام

پژوهش حاضـر بـا هـدف بررسـی اثربخشـی آمـوزش مبتنـی بـر پـذیرش و تعهـد (ACT) بـر افـزایش خودکنترلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان انجام شد. این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمـون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی پایه ششم شـهر مشهد در نیمسال دوم سال تحصیلی 97-98 بود. از این جامعه 30 دانش آموز به روش تصادفی انتخـاب و سپس با روش جایگزینی تصادفی در دو گروه (گروه آزمایش، 15 نفر و گروه کنترل، 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش، هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردنـد ولـی گروه کنترل همزمان هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای اندازهگیری متغیرها از پرسشنامه هـای سـازگاری بل و خودکنترلی تانجی استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل داده هـا بـا اسـتفاده از تحلیـل کوواریـانس بـه کمک نرم افزار spss انجام گردید. یافته های حاصل از پـژوهش نشـان داد، آمـوزش رویکـرد مبتنـی بـر پذیرش و تعهد بر افزایش خودکنترلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مـؤثر بـود.(p>0,05 )نتیجـه گرفته میشود یکی از روشهای افزایش خودکنترلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان ، درمان بـا رویکـرد نوین پذیرش و تعهد (ACT) است که میتواند از طریق آموزشهای منظم صورت پذیرد.

رویکرد پذیرش و تعهد (ACT)، خودکنترلی، سازگاری اجتماعی، دانش آموزان .