محمدحسن پیمان فر - استادیار مدیریت ورزشی دانشگاه خوارزمی تهران، ایران
علیرضا الهی - دانشیار مدیریت ورزشی دانشگاه خوارزمی تهران، ایران
سید محمدکاظم سجادپور - استاد علوم سیاسی دانشکده روابط بین الملل وزارت امورخارجه تهران، ایران
مهرزاد حمیدی - دانشیار مدیریت ورزشی دانشگاه تهران تهران، ایران

دیپلماسی ورزشی، پدیدۀ فراگیری است که در سطح دیپلماتیک، جزء مؤلفه‌های مهم ارتباطی میان کشور‌ها و ملت‌ها به‌شمار می‌آید و به‌همین‌سبب مهم است که بدانیم، جمهوری اسلامی ایران، به‌عنوان کشوری قدرتمند در عرصۀ دیپلماسی، در این حوزه در چه وضعیتی قرار دارد؛ بنابراین، در مطالعۀ حاضر سعی کرده‌ایم با استفاده از مدل تاپسیس، به‌عنوان یکی از فنون قوی در تصمیم‌گیری چندمعیاره، این موضوع را بررسی کنیم. دراین‌راستا، ابزار پژوهش پس از تهیه و تأیید روایی آن، در بین جامعه آماری پژوهش که شامل استادان هیئت علمی و مدیران خبره در حوزه ورزش و دیپلماسی بودند، توزیع و گردآوری شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد، «افزایش روزافزون قدرت و جذابیت رویدادهای ورزشی بین‌المللی (Ci 0.83)» یکی از مهم‌ترین دلایل توسعه دیپلماسی ورزشی در کشور است. نتایج دیگر پژوهش، حاکی از وضعیت بحرانی در حوزه‌های «سازمان متولی (Ci 0.38)» و «سیاست‌ها و برنامه‌های (Ci 0.26)» کشور در حوزه دیپلماسی ورزش است. در این زمینه «ارتقای ظرفیت‌ها(Ci 0.65)» مهم‌ترین راهبرد و «توسعه جامعه‌شناسی سیاسی (Ci 0.81)» مهم‌ترین پیامد این پدیده از نگاه صاحب‌نظران بود. آنچه از انجام این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت، ضرورت تدوین برنامه بلندمدت در راستای ارتقای ظرفیت‌ها برای بهبود نقاط بحرانی است.

دیپلماسی ورزشی, تاپسیس, راهبرد, روابط بین‌الملل