فریده ابراهیمی میمند - دانش آموخته دکترای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر ک
احسان اله سخایی - استادیار گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر
همایون بابایی - دانشیار گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر
جلیل ابشناس - استادیار گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر

هدف ما از این مطالعه بررسی تغییرات هیستوپاتولوژی بافت تخمدان موش سوری به دنبال دسترسی طولانی مدت به سولفات مس والقاء مسمومیت مزمن مس بود.در این مطالعه تعداد 63 سر موش سوری در قالب 3 گروه 21 تایی به شرح زیر مورد آزمایش قرار گرفتند: گروه اول (گروه 100 ) و گروه دوم (گروه 200 )که در طول پنج هفته ی مورد مطالعه،به ترتیب میزان 100 و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز محلول سولفات مس به صورت گاواژ دریافت کردند، و گروه کنترل (گروه C که در طول دوره آزمایش آب مقطر عاری از مس با حجم مشابه دریافت کردند. در پایان هفته های اول، سوم و پنجم نمونه های خون از 7 موش از هر گروه 21 تایی تهیه گردید. و میزان فاکتور های بیوشیمیایی خون شامل: آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و مس مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین پس از کالبد گشایی، نمونه های تخمدان در فرملین 10 درصد برای آزمایش هیستوپاتولوژی نگهداری شد. میزان آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز درگروه 200 بعد از پایان سه هفته از مدت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل بصورت معنی داری افزایش یافته است P <0/05 میزان مس پلاسما در پایان 35 روز در گروه دوم (گروه 200 ) شش برابر کنترل افزایش یافت. آترزی فولیکولار وسیع در گروه 100 پس از 35 و در گروه 200 پس از 21 روز مسمومیت ظاهر شده بود. لذا می توان ادعا نمود که تجویز مزمن مس با مقادیری که ایجاد مسمومیت می کند، بر پارامترهای مؤثر بر فعالیت های تولید مثلی جنس ماده در این گونه حیوان اثر منفی و سوء دارد

مسمومیت با مس، تخمدان، هیستوپاتولوژی، موش سوری