آرین کاوش - دانشجوی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، شرکت کننده یازدهمین دوره المپیاد دانشجویی پزشکی حیطه علوم انسانی سلامت
فراز گل افشان - دانشجوی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، شرکت کننده یازدهمین دوره المپیاد دانشجویی پزشکی حیطه علوم انسانی سلامت
نازنین سلیمانی - دانشجوی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، شرکت کننده یازدهمین دوره المپیاد دانشجویی پزشکی حیطه علوم انسانی سلامت
سیده پرنیان حسینی کازرونی - دانشجوی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، شرکت کننده یازدهمین دوره المپیاد دانشجویی پزشکی حیطه علوم انسانی سلامت

در این مقاله ابتدا تلاش می‌کنیم با مروری بر سیر تاریخی پزشکی، دلیل مطرح‌شدن و کاربرد مفهوم همدلی بالینی در پزشکی را یافته و سپس ایرادات نظری این مفهوم که مانع رسیدن به بیناذهنیت و درک صحیح شده‌اند را ذکرکنیم؛ این ایرادات موارد پیش‌رو را شامل می‌شوند: عدم توجه به ذهنیت‌های پزشک و بیمار، عدم توجه به پویایی مفهوم همدلی و عدم توجه به وابستگی مفهوم همدلی به بافتار. سپس پیامدهای بالقوه نامطلوب کاربرد آن، یعنی کمک به تقویت قیم‌مآبی، اثرات نامطلوب برای طبابت و ابزاری جایگزین برای کمبود بودجه و حفظ قدرت سیاسی دولت‌ها را مطرح خواهیم‌کرد. بعد از آن با بهره‌گیری از نظرات فیلسوفان (به خصوص متفکران سنت پدیدارشناختی) و سیر علوم انسانی پزشکی، با استفاده از رویکردی بینارشته‌ای استدلال خواهیم‌کرد که چرا مفهوم همدلی در پزشکی نیازمند بازنگری است و لازم است هم‌راستا با موج دوم علوم انسانی پزشکی حرکت کند و با محور قرار‌دادن فلسفه موجب گردد تا درک صحیح از بیمار بار دیگر در مفهوم پزشکی تنیده شود.

همدلی, پزشکی, پدیدارشناسی, بیناذهنیت, علوم انسانی پزشکی