هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش سبک های رهبری و فرهنگ سازمان یادگیرنده بر اثربخشی مدارس بوده است. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش کلیه ی مدیران دبیرستان های دخترانه ی شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ به تعداد ۳۰۰ نفر بوده که از این تعداد ۱۷۵ مدیر به روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی سبک رهبری باس و اولیور(۲۰۱۳)، پرسشنامه اثربخشی هوی و میسکل(۲۰۱۳) و پرسشنامه فرهنگ سازمان یادگیرنده (۲۰۱۴) یانگ استفاده شد. با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی نتایج نشان داد که هر گونه تغییر در سبک رهبری تحول گرا و تبادلی همراه با تغییر در فرهنگ سازمان یادگیرنده خواهد بود و هرگونه افزایش در فرهنگ سازمان یادگیرنده همراه با افزایش در میزان اثربخشی مدارس خواهد بود. بیشترین ضریب همبستگی بین فرهنگ سازمان یادگیرنده و اثر بخشی و کمترین ضریب همبستگی بین دو متغیر سبک رهبری عدم مداخله و فرهنگ سازمان یادگیرنده دیده شد. همچنین رابطه ی بین سبک های تحولی و تبادلی با فرهنگ سازمان یادگیرنده و اثربخشی مدارس، معنا دار دیده شد. در عین حال بین دو متغیر سبک عدم مداخله و اثربخشی مدارس رابطه ی معنی داری دیده نشد. همچنین نقش میانجی فرهنگ سازمان یادگیرنده در رابطه ی بین سبک های رهبری و اثربخشی مدارس در مدل تایید شد.