بررسی لرزه زمین ساخت گسل جبهه کوهستان زاگرس در مقطع رامهرمز به روش ریشتر-گوتنبرگ

گسل رامهرمزبامختصات "۳۰۰۰۴۹۰تا۳۰۳۷ ۴۹۰ طول های خاوری و .. '۱۵۳۱۰تا ۳۰۲۲۰ ۲۱۰ عرض های شمالی قرار دارد در این مطالعه تاریخچه تکتونیکی گستره در موقعیت زمین ساختی، وضعیت ساختمانی و لرزه خیزی آن را از اهمیت ویژه ای برخوردار است که لازم است به دقت انجام گیرد. گستره گسل رامهرمز در مرز کمربندهای چین خورده رورانده و دشت خوزستان قرار می گیرد. گسل های موجود در منطقه شامل گسل راندگی و راستالغز هستند. گسله اصلی در منطقه ، گسل راندگی رامهرمز است که راستای شمال باختری - جنوب خاوری دارد و جهت شیب آن به سوی شمال خاور است.چين اصلی منطقه، تاقدیس پارسی است که بال جنوبی این تاقدیس توسط راندگی رامهرمز بسمت جنوب باختر رانده شده است. جهت رسیدن به اهداف این تحقیق از نقشه های زمین شناسی ، مشاهدات صحرایی واندازه گیری های تکتونیک فعال و داده های زلزله های منطقه استفاده گردید. بر اساس این مطالعات می توان گفت که در مورد گسل های ناحیه ای قطعات گسل لهبری، شوشتر و رامهرمز به دلیل طول گسستگی نسبتا زیادی که برای آنها پیش بینی شده است، بیشترین توان لرزه زایی را دارند و پتانسیل ایجاد زمین لرزه هایی با بزرگای 7/ ۳ و7 / 2ریشتر را دارا هستند. هم چنین قطعات گسله های اندیکا و کوپال با حداکثر توان لرزه زائی 7 ریشتر در رده بعدی از این نظر قرار دارند . در منطقه فوق الذکر چندین ساز و کار کانونی وجود دارد در منطقه مورد نظر گسل رامهرمز فشارشی (معکوس) عملکرد دارد این مسئله را حل صفحه گسلی تأیید می کند. که این از خصوصیات مناطق برشی می باشد. نهایت نتیجه کلی که می توان از این مطالعه گرفت که ساختارهای فعال، منطقه تنش های بسیار زیادی را بر منطقه رامهرمز وارد نموده اند که بازخورد آن ها را می توان در افزایش تعداد زلزله ها در یک بازه زمانی مشاهده نمود.