نرگس نظری هرموشی - کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، معاونت بهداشتی، مرکز بهداشت اهواز
فایزه شکارچی - کارشناس بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
خدابخش کرمی - استاد گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

مقدمه: خودکشی (suicide) به عملی ارادی و آگاهانه در خاتمه بخشیدن به زندگی فرد اطلاق می شود. اداره سلامت وزارت بهداشت مطالعه اپیدمیولوژیک خودکشی را به عنوان یکی از مهمترین راهکارهای خود در برنامه ادغام و پیشگیری اولیه از خودکشی در نظام مراقبت های بهداشتی اولیه تعیین کرده است. این پژوهش با هدف بررسی اپیدمیولولژی خودکشی و عوامل مؤثر بر آن در شهرستان پلدختر در طی 5 سال اخیر به منظور ارائه راهکار جهت پیشگیری از خودکشی انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) با استفاده از داده های مبتنی بر اطلاعات درمانگاهی بود، جامعه ی مورد نظر تمام پرونده های افرادی که در طی سال های 1396-1392 در شهرستان پلدختر اقدام به خودکشی کرده اند بررسی شدند. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی با کمک نرم افزار stata14 استفاده شد. یافته ها: تعداد کل موارد اقدام به خودکشی طی دوره پنج ساله برابر 508 مورد بود. بیشترین افرادی که اقدام به خودکشی کرده اند، در گروه سنی 24-15 سال (40/28%)، زنان (60/24%) و متاهل (63/39%) و دارای سطح تحصیلات دیپلم (40/94%) و شغل خانه دار (29/33%) بودند. بیشترین ابزار خودکشی استفاده از داروهای روانگردان و سموم (52/45%) بوده است. بین میزان اقدام به خودکشی و گروه های سنی 34-35، جنسیت مرد، متأهل بودن و خانه دار بودن افراد با میازن اقدام به خودکشی همبستگی آماری وجود دارد. همچنین بین افرادی که ساکن روستا و بیسواد هستند با میزان خودکشی همبستگی آماری مثبت وجود دارد (P<0/005). نتیجه گیری: خودکشی به عنوان یک مسئله مهم بهداشتی محسوب می شود و آگاهی داشتن از علل و عوامل مؤثر در این امر می تواند در سیاستگذاری به منظور کاهش این حوادث مؤثر باشد. همچنین ضروری است که مسئولین امنیتی ارائه راهکارهای مناسب جهت پیشگری از اقدام به خودکشی از جمله تلاش برای حل مسائل اقتصادی (فقر و بیکاری)، صورت گیرد.

خودکشی، اپیدمیولوژی، اقدام، پلدختر