فاطمه ملامحمدی
ماریه رضایی بهبهانی
زهرا رایگان
محمود کمالی

هدف از پژوهش اثربخشی طرحواره درمانی بر افزایش تاب آوری و سلامت روان در نارانان (زنان دارای همسر معتاد) بود. روش شناسی پژوهش به صورت نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه ی نارانان (زنان دارای همسر معتاد) بود. نمونه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل 12 نفر گروه طرحواره درمانی و 12 نفر گروه کنترل است آزمودنی های این پژوهش به صورت در دسترس و تصادفی انتخاب شدند، و پس از اجرای آزمون ها و قبل از دخالت متغیر مستقل، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جای گرفتند. ابزار گردآوری تحقیق شامل پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28)، مقیاس تاب آوری (همدال و همکاران، 2001) بوده است. سپس مداخله طرحواره درمانی برای گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه و یک جلسه پیگیری اجرا شد و در نهایت، پس آزمون از گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج، از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد که تحلیل های آماری نشان دادند که در پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری داشت. نتایج تحقیق نشان می دهد که طرحواره درمانی می تواند به گونه ای کاملاً مؤثر تاب آوری را افزایش دهد و سلامت روان را افزایش دهد.

طرحواره درمانی، تاب آوری، سلامت روان، نارانان (زنان دارای همسر معتاد)