پریسا طاهری والا - دانشجوی دکتری حکمت متعالیه، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
علی اصغر یزدان بخش - دکترای حکمت متعالیه، مدیرفرهنگی موسسه آموزش عالی بینالود مشهد، ایران

یکی از مباحث مهم و بنیادین اخلاق پزشکی، اوتانازی «مرگ آسان» یا تسریع در مرگ بیماران محتضر و یا لاعلاج جهت راحت کردن آن ها از درد و رنج طاق فرسا از طریق اقدامات مرگ آور است. پرسش اصلی در این مسئله این است که آیا از نظر اخلاقی می توان رنج و درد بیمار و همچنین تقاضای شخص دردمند را ملاکی برای کشتن بیمار براساس اوتانازی دانست یا خیر؟ با استفاده از دلیل هایی گروهی پاسخ آری و گروهی پاسخ خیر به این پرسش داده اند. این تحقیق در پی آن است که با بررسی و تبیین نظرهای این دو گروه، نگاه اخلاق دینی در دو حوزه مسیحیت و اسلام را به این مبحث ذکر نماید که تنها اختیار مرگ و زندگی در دست خداوند است و کسی نمی تواند از سر دلسوزی و برای رهایی از درد و رنج، خود یا دیگری را بکشد و این کار با هر انگیزه ای که صورت بگیرد قتل نفس محسوب می شود و خلاف فرمان صریح خدا و طبیعت انسانی و غریزه حیات بشمار می رود و موجب نقص کرامت انسانی است و دستورها و فرمان های الهی همیشگی و دائمی اند.

اوتانازی، اخلاق پزشکی، اخلاق دینی، از روی ترحم، مرگ اختیاری