ایوب سقزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
حمیده یزدانی اسفیدواجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانسنجی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
نرگس بخشی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانسنجی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

طلاق عاطفی از ملاک های مهم سلامت روابط زناشویی است که عوامل مختلفی آن را تحت تأثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطهای طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه علی سبک های دلبستگی با طلاق عاطفی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه ی کارمندان متأهل ادارات دولتی شهر سنندج بود که به روش نمونه گیری در دسترس در نهایت 247 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس طلاق عاطفی (EDS)، پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور (AAQ) و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (YSQ-SF) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی ( فرآوانی، میانگین و انحراف معیار ) از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزارهای SPSS-25 و AMOS-24 استفاده گردید. یافته ها نشان داد که در مسیرهای مستقیم سبک دلبستگی ایمن، دوسوگرا و طرحواره های ناسازگار اولیه به طلاق عاطفی، سبک دلبستگی اجتنابی ودوسوگرا به طرحواره های ناسازگار اولیه معنی دار بود (p>0/05). مسیرهای سبک دلبستگی اجتنابی به طلاق عاطفی و سبک دلبستگی ایمن به طرحواره های ناسازگار اولیه معنی دار نبود (p<0/05). مسیرهای غیرمستقیم سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا به طلاق عاطفی با میانجیگری طرحواره های ناسازگار اولیه معنی دار بود (p>0/05). همچنین مسیر غیرمستقیم سبک دلبستگی ایمن به طلاق عاطفی با میانجیگری طرحواره های ناسازگار اولیه معنی دار نبود (p<0/05). یافته های پژوهش به اهمیت طرحواره های ناسازگار اولیه در تعدیل سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا جهت کاهش طلاق عاطفی تأکید دارند.

طلاق عاطفی، سبک های دلبستگی، طرحواره های ناسازگار اولیه