سرطان از دیدگاه زکریای رازی، ابن سینا و دانش نوین پزشکی

طب قديم ايران قبل و بعد از اسلام يكي از غني ترين مكاتب طبي و گنجینه های علم، فرهنگ،هنر و تمدن بشری در هر مقطع زماني بشمار مي آيد. دراين گنجینه غني و کم نظیر، دانش پزشكي جايگاه ويژه ای دارد. طب قديم ايران، يک مكتب جامع طبي بوده، که ريشه در تاريخ مردم ايران زمین دارد و دارای اصول، مباني منحصر به فرد مي باشد. در تاريخ دانش پزشكي مطالب زيادی دربارۀ علل پیدايش، علايم بالیني، پیش آگهي و درمان سرطان به چشم مي خورد. سرطان يک بیماری است که توسط رشد غیر قابل کنترل وگسترش سلول های غیر طبیعي، شناخته مي شود. سلول های سرطاني کنترل خود را بر چرخه های سلولي از دست مي دهند و بدون توجه به فاکتور های رشد و پیام های سلولي به تكثیر خود ادامه مي دهند. سرطان از جمله مشكلات جدی سلامت جوامع امروزی است که تلاش های بسیار گسترده ای برای تشخیص و مقابله با آن در حال انجام است. در حال حاضر سومین علت مرگ و میر در کشور های در حال توسعه مي باشد. تاکنون به قدر کافي در مورد علل سرطان، راه های کنترل آن و مداخلات مناسب برای اثرگذاری قابل توجه اطلاعاتي کسب کرده ايم . اکنون به بررسي مفاهیم و نظرات دو پزشک برجسته و افتخارآفرين ايران يعني رازی ( 313-251 هـ. ق )، شیخ الرئیس ابوعلي سینا (428-370 هـ. ق) و دانش نوين پزشكي بر روی سرطان مي پردازيم.