سید منصور امامی میبدی - استادیار و عضوهیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه فرهنگیان (پردیس شهیدان پاکنژاد یزد)

امروزه با گسترش انفجار گونه ی علم و تکنولوژی، زندگی بشر دچار دگرگونی و تغییرات گسترده ای شده است. در همین سیر تحولات، مقوله ی تربیت فرزند نیز متأثر از تغییر سبک زندگی، متحول گردیده است؛ به گونه ای که بسیاری از اندیشمندان عالم را به تحقیق و تدبر در مورد تربیت صحیح و سالم کودکان واداشته است. هر گونه فعالیتی که معلمان، والدین یا هر شخص به منظور اثرگذاری بر شناخت، نگرش، اخلاق و رفتار فردی دیگر، براساس اهداف از پیش معین انجام می دهد، تربیت نام دارد. البته این واژه بیشتر در خصوص کودکان به کار می رود که به معنای پرورش و هدایت است و اخلاق و رفتار فرزندان را تا رسیدن به مرحله ی بلوغ در بر می گیرد. در زبان فارسی، واژه ی تربیت به معای پروردن، ادب و اخلاق را به کسی آموختن و پروردن کودک تا هنگام بالغ شدن به کار رفته است. هدف این پژوهش بررسی نظریات مختلف در مورد تربی فرزند، با توجه به تغییر مدل تربیت نسبت به گذشته ، به وسیله گردآوری نظریات اندیمشندان مختلف و همچنین بیان آموزه های دینی و ترسیم سیر تربیت مطلوب کودک می باشد.

تربیت، فزند، والدین، یادگیری