سلماز فرامرزی گروسی - عضو هیئت علمی ، گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور
زینب باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ وفلسفه آموزش وپرورش ، گرایش تعلیم وتربیت اسلامی دانشگاه پیام نور

محققان تربیتی ملاک هایی را برای تعریف بازی در نظر گرفته اند از جمله اینکه بازی یک نوع واکنش مقدماتی و کمک کننده است برای فعالیت هایی که فرد در آینده می خواهد انجام دهد و اعتقاد دارند که ، کودکان در خلال بازی ها به ویژه بازی های آموزشی به مفاهیم ذهنی جدیدی دسترسی پیدا می کنند و مهارت های بیشتر و بهتر ی را کسب می نمایند.آنان به کمک بازی با رنگ های مختلف ، اشکال گوناگون و جهت های متفاوت آشنا می گردندو تجارب ارزنده ای را به دست می آورندو در حین بازی مطالب آموختنی بدون فشار و با میل و رغبت فرا گرفته می شود. بازی به کودک کمک می کند تا دنیایی را که در آن زندگی می کند بشناسد ، بفهمد و کنترل کند و میان واقعیت و تخیل فرق بگذارد . در بازی کودک نقش های مختلف را به عهده می گیرد و در می یابد کدام نقش بیشترین لذت را به او می دهد . در عین حال بازی او را قادر می سازد که رضایت بخش ترین رابطه ها را با دیگران برقرار سازد و همچنین می توان اشاره کرد که همواره در اسلام به نقش پراهمیت بازی در تربیت و خلاقیت کودکان اشاره شده است ، لذا در این تحقیق سعی می شود به روش اسنادی به بررسی نقش تربیتی بازی وخلاقیت از منظر دانشمندان غربی قرن بیستم و ائمه اطهار پرداخته شود.

تربیت ، بازی ،خلاقیت ، دانشمندان غربی ، ائمه اطهار