فاطمه حیدری دره - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور یزد مرکز تفت
منصور دهقان منشادی - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان

اختلال بیش فعالی یک اختلال مزمن است. کسانی که در کودکی به این اختلال مبتلا شوند، در بزرگسالی نیز به آن مبتلا هستند. البته نشانه های عمومی این اختلال با افزایش سن دگرگون می شود. هدف از انجام این پژوهش، چگونگی پیدایش اختلال بیش فعالی در بزرگسالان و بیان راه های درمان آن بوده است. این پژوهش بر مبنای پژوهش توصیفی بوده است. بر اساس نتایج به دست آمده، بیش فعالی نتیجه عدم تعادل شیمیایی در مغز است که نشان می دهد این بیماری یک مشکل جسمی است نه هیجانی، که در ۸۰ درصد موارد، اساس وراثتی دارد و در 20 درصد موارد، نتیجه ی یک آسیب مغزی است که به صورت اکتسابی ایجاد شده است. در هر صورت علائم مشابه است و درمان تفاوتی ندارد. دارودرمانی و رویکردهای شناختی، به عنوان رایج ترین درمان ها برای درمان بیش فعالی در بزرگسالی، هستند. یافته ها نشان می دهد بزرگسالانی به بیش فعالی مبتلا هستند که در کودکی مبتلا بوده اند بنابراین بهتر است این اختلال در کودکی شناسایی و درمان شود اما به درمان بزرگسالانی که حالا متوجه اختلال خود شده اند نیز، با روش هایی که در این پژوهش ذکر شده می توانیم کمک کنیم.

بیش فعالی، نقص توجه، پیدایش، شیوع، درمان